Czy 11 listopada to wciąż dzień patriotyzmu?

                        "Nie słyszałam żadnych dowcipów ani żartów. Dzięki Waszej postawie i zaangażowaniu w akademię trafiliście do serc młodych Polaków"-  powiedziała dyrektor PZS, pani Ewa Humenna.

            8 listopada 2008 roku. Rozrzucone na scenie karabiny, hełmy, wojskowe stroje, mnóstwo biało-czerwonych flag, liści
i wielki napis ; "Jeszcze Polska Nie Zginęła". Aula szkolna Powiatowego Zespołu Szkół w Chojnowie przy ulicy Poźniaków podczas tego wyjątkowego dnia przypominała- dzięki elementom scenografii- symbole historii Polski. Szczególną uwagę zwracał powstańczy grób, oznaczony prostym, brzozowym krzyżem, pod którym palił się znicz. Oto odwołanie do wydarzeń
z 1918 roku, w którym Polska po 123 latach odzyskała niepodległość.

            Gwar rozmów przybyłych do auli uczniów oraz nauczycieli zostaje zagłuszony melodyjną piosenką Polskich Legionów- "Pierwsza Kadrowa". Nagle zza kotar wyłania się drobna postać z mikrofonem, długopisem i kartkami. Zaczepia młodych kibiców. Przedstawia im się jako dziennikarka chojnowskiej telewizji. Stawia im, rzec można, banalne pytanie- "Czy wiecie, co wydarzyło się 11 listopada 1918 roku ?" Odpowiadają, że wtedy polscy piłkarze rozgromili Niemców 5:1.

            Zaraz po nich pojawiają się dwie nastolatki. Pada to samo pytanie. Uważają, że to data wynalezienia kremu na zmarszczki. Przebiegająca prędko kobieta z zakupami nawet nie ma czasu na trzyminutową rozmowę- musi ugotować obiad dla swojej rodziny. Jedynie starszy człowiek z laską, lekko garbiący się, ale za to kulturalny i uprzejmy, potrafi odpowiedziać na to pytanie. Tak, wtedy, 11 listopada 1918 roku, Polska odzyskała niepodległość. Po stu dwudziestu trzech latach niewoli nasz kraj znów znalazł się na mapie Europy jako samodzielne państwo.

            Powód zebrania uczniów oraz nauczycieli w auli szkolnej przy ulicy Poźniaków jest prosty- klasa II LO przygotowała akademię, upamiętniającą odzyskanie przez Polskę niepodległośći. Po krótkiej scence, którą przygotowali uczniowie tej klasy, odczytano wyniki sondy, przeprowadzonej przez dwie uczennice. Wyniki sondy nie były zbyt optymistyczne. Okazało się, jak niewielu Polaków czuje się patriotami, zna hymn Polski bądź potrafi wymienić dwie osoby, które przyczyniły się do odzyskania przez Polskę niepodległości. Klasa II"a" postawiła sobie za zadanie przybliżyć widzom fakty, związane z tymi wydarzeniami. Uczniowie wychodzili kolejno na scenę i recytowali, jak tylko potrafili najlepiej, przepiekne wiersze najwybitniejszych polskich poetów. Mówili o niepodległości, śmierci, nadziei, wolności. Ich wystepy były przeplatane wykonaniem piosenek legionowych, które zagrzewały polskich żołnierzy do walki. Najbardziej jednak wzruszyła wszystkich piosenka "Biała róża", w której mowa jest o miłości do ojczyzny i dziewczyny. Chłopiec opuszcza swoją ukochaną, by walczyć w szeregach polskich wojsk -
o lepsze życie, o życie w wolnym, niepodległym kraju. Dziewczyna daje mu na pamiątkę białą różę z nadzieją, że wróci, że wszystko będzie dobrze. Niestety, chłopiec umiera. Zginął, ale jego śmierc nie poszła na marne. Udało się. Polska jest wolnym krajem!

            Po wykonaniu finałowej pieśni, "Warszawianki", oklaskom nie było końca. Pani dyrektor Ewa Humenna w swojej mowie nie szczędziła pochwał aktorom. Podkreśliła, jak ważne jest upamiętnianie tak istotnnego wydarzenia, jakim jest odzyskanie przez Polskę niepodległości.

            "Pozwoliliście nam na chwile zadumy i melancholii. Oderwaliście od rzeczywistości i ukazaliście, jak bardzo nasi przodkowie poświęcali się, byśmy mogli żyć w wolnym kraju. I za to Wam dziękuję"- tak podsumowała wystep klasy II"a" pani dyrektor.

            A więc, klaso II"a"- Wasz cel został  osiągnięty!

                                                                                                                                 Ola i Dorota