Żegnaj Koperniku!

Klasa dziennikarska żegna LO.

            Po trzech wspólnych latach nadszedł czas na samodzielność, trzy lata,, będące rozgrzewką przed maratonem jakim jest dorosłe życie, właśnie się kończą, a my czekamy już tylko na gwizdek oznaczający początek biegu.

Czas, jaki spędziliśmy w murach naszej szkoły, pozostanie w naszej pamięci na całe życie, bo któż z nas chciałby zapomnieć o sprawdzianach, pracach klasowych czy kartkówkach, o licznych sukcesach, nagrodach…

Za kilka tygodni rozliczymy się z wiedzy, jaką zdobyliśmy. Jesteśmy przekonane, że ten wielki test, jakim jest matura, będzie dla nas czystą przyjemnością, ponieważ trzy lata dokonały pierwszego przesiewu i przetrwali już tylko najlepsi.

Oprócz ciężkiej pracy każdy z nas mógł rozwijać swoje zainteresowania, spełniać się artystycznie i wziąć udział w licznych konkursach. Trzy lata to również liczne apele, jakie nasza klasa miała przyjemność przygotowywać, każda inicjatywa przyjmowana była z ogromnym zapałem, często był to słomiany zapał, ale w końcu każdy wywiązywał się ze swoich obowiązków.

Dziękujemy Ci więc, Koperniku, za te trzy lata, które nauczyły nas, jak przyjemnie jest zwyciężać i jak bardzo motywująca jest porażka. Dziękujemy dyrekcji, która nas przyjęła i pozwoliła na kształcenie w tak dogodnych warunkach, w szczególności dziękujemy nauczycielom, którzy podjęli się tak trudnej pracy, jaką jest nie tylko nauka, ale również wychowywanie młodych ludzi i zarażenie ich miłością do nauki. A najbardziej pragniemy podziękować naszej wychowawczyni, pani profesor Monice Pacaniuk, która pomimo wielu problemów zawsze stała za nami murem i pomogła odnaleźć się w tej nowej dla nas rzeczywistości.

A więc: Szczęśliwej drogi już czas

            Mapę życia w sercu masz…

                                                                                         Natalia, Ola