powrót

Erasmus + podsumowanie (rok szkolny 2016/2017)

Zajęcia teatralne i dziennikarskie

 

"Unissons nos coeurs sans frontières"

„Łączmy nasze serca bez granic"

w ramach programu Erasmus+ Edukacja Szkolna, Partnerstwa Strategiczne - Współpraca Szkół.

Termin realizacji: 01.09.2016 - 31.08.2019 r

 

 

 

Projekt "Unissons nos coeurs sans frontières" w ramach programu Erasmus + realizowany jest w naszej szkole od września 2016 roku. Ma on na celu różnorodną i systematyczną współpracę miedzy szkołami z różnych części Europy – Francji, Wielkiej Brytanii, Rumunii, Niemiec, Włoch, Turcji, Portugalii i, oczywiście, Polski. Chodzi tutaj o wymianę doświadczeń edukacyjnych z wielu europejskich szkół, poszerzenie horyzontów poprzez zetkniecie z inną kulturą, wyrobienie postaw zrozumienia i poszanowania odmienności- zgodnie z przyświecającą nam zasadą „łączenia serc bez granic".

Okazją do wyrabiania takich postaw były w tym roku szkolnym przeróżne działania. Jednymi z nich były zajęcia z obszaru dziennikarstwa i teatru, realizowane poprzez udział w wieloaspektowych formach aktywności.

Uczniowie, działający w zajęciach teatralnych i dziennikarskich, mieli możliwość poznania warsztatu pracy aktora i dziennikarza, zetknęli się z wielokulturowością dzięki uczestnictwu w wycieczkach do Wrocławia i Warszawy, zwiedzili muzea i wystawy. Dzięki obejrzanym spektaklom poznali problemy współczesnego świata, obcowali z historią – tą dawną i tą współczesną. Jednym zadaniem – uczestniczyli w kulturze wysokiej, poznając ją nie tylko z perspektywy Polaka, ale przede wszystkim Europejczyka.

8 listopada przeznaczony był na wyjazd do Wrocławia. W Teatrze Współczesnym obejrzeliśmy Kotlinę - piękną i mądrą sztukę w niezwykłej oprawie. Do problematyki przedstawienia doskonale pasuje hasło projektu Łączmy nasze serca bez granic. Serce bowiem powinniśmy okazywać wszelkiemu stworzeniu, zarówno ludziom, jak i zwierzętom, bo nikt nie żyje sam dla siebie. Niezwykły to był spektakl, nie tylko ze względu na obecność w nim uniwersalnej franciszkańskiej myśli o miłości do świata i bliźniego, ale także z powodu nieznanych nam środków artystycznego wyrazu. Spotkaliśmy się z przedstawieniem całkiem innym od tradycyjnych, nie było tu bowiem akcji w zwyczajowym rozumieniu. Fabuła przypominała sen, pokaz multimedialny, koncert muzyczny, dramatyczną improwizację. Myślę, że wszyscy byli zafascynowani tą sztuką i długo pozostali pod jej wrażeniem.

Inny w wymowie był spektakl Przerwana odyseja w Teatrze Dramatycznym w Legnicy. Jakże dramatyczny był jego przekaz, bliski współczesnym problemom. O czym mówi ta sztuka? O wojnie i jej tragedii w wymiarze ludzkim. O śmierci i cierpieniu, zniszczeniu domów, rozłące najbliższych, samotności dzieci. O emigracji i poszukiwaniu nowej ojczyzny. Ale mówi także o rzeczach pięknych – ludzkiej solidarności, pomocy, przyjaźni nawet w obliczu najstraszliwszych wydarzeń. Przerwana odyseja to bardzo ciekawy projekt – zrealizowany we współpracy twórczej artystów polskich i macedońskich w ich ojczystych językach.

 Kolejne nasze działania miały miejsce w Warszawie. W dniach od 15 do 17 marca przebywaliśmy w tym pięknym mieście. Zaczęliśmy od odwiedzin w radiu TOK FM. Radio TOK FM - Pierwsze Radio Informacyjne - jest stacją w formacie news&talk, opiniotwórczym radiem „mówionym", w którym słowo stanowi około 90% programu. Nadaje w 22 miastach w Polsce oraz w Internecie. Tajemnice pracy radiowca przekazał nam pan Dionisios Sturis, dziennikarz i pisarz, a także absolwent naszego Liceum. Rozmawialiśmy z nim o wyzwaniach, przed jakimi staje współczesne dziennikarstwo, o zjawisku fake newsów, o jego literackich przygodach. Podczas wycieczki po studiu radiowym zobaczyliśmy twarze, znane nam dotąd jedynie z telewizji.

Warszawa to miasto o niezwykłej historii. Miejsca naznaczone tragedią przestrzegają przed złem, które nigdy nie powinno się powtórzyć. Może gdyby wszyscy łączyli swoje serca bez granic, ludzkość uniknęłaby zła i cierpienia. Jednym z takich miejsc o głębokiej wymowie jest Pomnik Bohaterów Getta. Znajduje się on w centrum dawnej dzielnicy żydowskiej. To miejsce nieobecnych, tych, którzy żyli tu przez stulecia, a potem zostali bestialsko wymordowani.

Naprzeciwko pomnika znajduje się wejście do Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, dokumentującego wielowiekową historię Żydów w Polsce. Muzeum mieści się w gmachu wzniesionym w latach 2009–2013 według projektu zespołu fińskich architektów. Placówka rozpoczęła działalność w nowej siedzibie w kwietniu 2013, a wystawa stała została otwarta w październiku 2014.

Muzeum realizuje dwie funkcje: tradycyjnego muzeum i centrum kulturalno-edukacyjnego. Nie koncentruje swego przekazu na II wojnie światowej i Holokauście, ale opisuje wkład Żydów w rozwój polskiej kultury, nauki i gospodarki. Przedstawia ich historię od przybycia ok. 960 na ziemie polskie pierwszych żydowskich kupców i początków żydowskiego osadnictwa na obszarze dawnej Rzeczypospolitej aż po historię najnowszą społeczności żydowskiej w III RP.

We wrześniu 2014 Muzeum dodało do swojej nazwy słowo POLIN („Polska" w języku hebrajskim), nawiązujące do legendy o pojawieniu się na ziemiach polskich pierwszych Żydów.

Kilka godzin zwiedzania minęło bardzo szybko. To centrum multimedialne o niezwykłej atmosferze. Mnóstwo zdjęć, dokumentujących historie ludzi, rodzin, społeczności i miast. Mogliśmy wydrukować stronę na specjalnie przygotowanej prasie drukarskiej, poznać kuchnię żydowską, zobaczyć wnętrze domu, a nawet odtworzone całe ulice czy żydowską synagogę. Wycieczka po muzeum to także pouczająca lekcja historii, tragicznej, ale i wzruszającej, bo mówiącej o tym, ze prze stulecia potrafiły obok siebie zgodnie egzystować różne społeczności – polska, żydowska, niemiecka, rosyjska…

Pobyt w Warszawie dostarczył nam jeszcze wielu niezapomnianych wrażeń. Zwiedziliśmy Instytut Teatralny, spacerowaliśmy po Królewskich Łazienkach, złożyliśmy hołd Fryderykowi Szopenowi. Dwa wieczory zarezerwowane były na spektakle teatralne. Pierwszy z nich –  w Teatrze Narodowym – to słynne Dziady Adama Mickiewicza. Czterogodzinne przedstawienie to spotkanie ze światem romantyków, pełnym uduchowienia, fantastyki, wyrazistych postaci, romantycznej miłości. To także opowieść o walce o wolność kraju, romantycznej i bezkompromisowej.

Tak o spektaklu pisał Jacek Wakar w Gazecie Prawnej, w dodatku Kultura:

„W olśniewających Dziadach Eimuntas Nekrošius zrywa z polską tradycją czytania arcydramatu Mickiewicza, szuka ukrytych znaczeń zapisanych w nim słów. Podszywa spektakl gorzką ironią, daje wybrzmieć śmiechowi, mnoży zagadki i pytania. [...] Teatrowi Narodowemu przybyło przedstawienie dla jego misji doskonałe. Kto jeśli nie narodowa scena ma przewartościowywać klasykę, oświetlać ją inaczej, choćby litewskim światłem?"

Ostatni wieczór naszego pobytu w stolicy przebiegał w innym nastroju – w Teatrze Kwadrat obejrzeliśmy znakomitą komedię Ślub doskonały. Spektakl ze świetnym scenariuszem bawił niezwykle skutecznie. Bardzo polecamy amatorom dobrego humoru i błyskotliwych tekstów. Ubaw po pachy gwarantowany. Mieliśmy okazję zobaczyć znanych aktorów, m. in. Katarzynę Zielińską, Pawła Małaszyńskiego i Martę Żmudę – Trzebiatowską.

Nasze działania w ramach projektu w tym roku szkolnym dobiegły końca. Zyskaliśmy wiele nowych doświadczeń, podszkoliliśmy nasze umiejętności językowe. Obcowaliśmy ze znakomitymi tekstami kultury i byliśmy uczestnikami wielu ważnych wydarzeń artystycznych. Przede wszystkim jednak nasz udział w projekcie to był bardzo przyjemnie spędzony czas.