W dniach 12-17.01.2014r. miała miejsce mobilność w ramach projektu „Edukacja ekologiczna dla zrównoważonego rozwoju naszych miast" w ramach programu Comenius Partnerskie Projekty Szkół - „Uczenie się przez całe życie".  Wzięłam w niej udział wraz z koordynatorem projektu oraz nauczycielem języka angielskiego.

Pierwszego dnia pojechaliśmy do szkoły podstawowej Fatim Ilkokulu Carsamba, która uczestniczy w projekcie. Przywitaliśmy się z tureckimi dziećmi jak również ze wszystkimi przybyłymi uczestnikami projektu. Wszystkie delegacje, które przybyły do Carsamby miały za zadanie przygotować prace plastyczne na wystawę pt „Świata za 10,20 i 50 lat". My również przywieźliśmy prace naszych kolegów i koleżanek, które zaprezentowaliśmy pozostałym delegacjom,  w polskiej części wystawy. Po mile spędzonym dniu w szkole wróciliśmy do domu Aysun.

 

Następnego dnia wstaliśmy już o 5 rano i wyruszyłyśmy do Amasyi. Tam zobaczyliśmy kanały wodne, meczet oraz muzeum które jest podzielone na trzy główne części: archeologiczną, zawierającą eksponaty pochodzące z dziejów 13 cywilizacji (znaczki, rękopisy), etnograficzną oraz specjalną, przeznaczoną dla mumii z okresu Ilchanidów - dynastii pochodzenia mongolskiego z XIII i XIV wieku n.e. Widok mumii wywołał we mnie niesamowite wrażenie, ponieważ nie spodziewałam się, że ciało ludzkie może zostać zachowane w tak dobrym stanie przez tak długi czas. Dla mnie najpiękniejszym momentem było wejście na skalne groby królów Pontu z czasów hellenistycznych.

Czwartego dnia wyruszyliśmy aby zobaczyć trzecią co do wielkości elektrownię, wykorzystującą energię wodną. Po wysłuchaniu ciekawego wykładu i uzupełnieniu swoich sił posiłkiem, wróciliśmy do szkoły gdzie uczniowie poznawali zasady działania baterii słonecznych, a nauczycieli pracowali nad organizacją następnych mobilności . Tego dnia odbyła się również uroczysta kolacja na której jedliśmy tradycyjne tureckie dania przygotowane przez rodziny zaangażowane w projekt. Były to ostatnie chwile, które spędziliśmy na świetniej zabawie i w życzliwej atmosferze ze wszystkimi nowo poznanymi ludźmi. Niespodzianką przygotowaną przez gospodarzy był tradycyjny taniec turecki. Najgorsze i najtrudniejsze są zawsze pożegnania. Jednak cieszę się że z moją współlokatorką i nauczycielami z innych krajów będę mogła spotkać się już niebawem w Polsce.

Ostatniego dnia wstaliśmy wczesnym rankiem, gdyż samolot którym leciała Anna wylatywał już o 6 rano.  Wraz z Aysu i jej tatą postanowiliśmy towarzyszyć jej w drodze na lotnisko, na którym pożegnaliśmy się z dziewczynami z Rumunii i Belgii.

Po powrocie spędziłam cudowny czas z całą rodziną Aysu lecz niestety nadszedł czas powrotu do Polski.Wyjazd ten pomógł mi podszkolić moje umiejętności posługiwania się językiem angielskim, zawrzeć nowe znajomości, zobaczyć niesamowite i niezapomniane miejsca, uzyskać wiedzę z zakresu ekologii oraz poznać kuchnię i kulturę Turcji. Okazało się również, że Turcy są bardzo sympatycznym i życzliwym narodem.

Beata Wytrwał